SALAH satu peristiwa yang tidak dapat dilupakan berlaku di Sarawak pada 1963 adalah kejadian banjir besar. Fenonena kejadian banjir ini telah memberi kesan kepada kehidupan penduduk Sarawak.
Banjir ini bukan sahaja berlaku di beberapa kawasan di Sarawak malah menjalar hampir ke seluruh negeri. Kejadian banjir ini bermula pada Januari 1963, ketika Sarawak masih berada di bawah pemerintahan Kerajaan British
AIR NAIK
Kejadian banjir ini bermula dengan hujan lebat di Bahagian Ketiga (kini dikenali Bahagian Sibu). Hujan yang berterusan pada minggu pertama Januari 1963 ini membawa kepada banjir di Sibu.
Banjir pada 9 Januari 1963 menyebabkan hubungan antara bazar dengan Lapangan Terbang Sibu terputus. Selepas itu hujan ini bergerak pula ke utara menyebabkan Ng Selangau di Sungai Balingian, Tatau di Anap dan Niah mengalami banjir.
Kejadian ini menyebabkan pihak berkuasa mula mengambil perhatian di Bahagian Keempat apabila meminta sekolah-sekolah ditutup kerana berlaku air naik.
Air juga mula naik di Sungai Baram dan cabangnya. Limbang dan Lawas pula mula mengalami air naik secara meluas. Air naik di Bahagian Keempat secara berterusan pada 16 Januari 1963 menyebabkan semua kawasan landasan terbang di bahagian tersebut telah terputus hubungan.
Kedai-kedai di Sebauh, Daerah Bintulu pula mula dinaiki air. Air setinggi tiga kaki mula membanjiri kawasan pejabat dan kuartes kerajaan di Tatau.
Pada masa sama, seramai 1,500 penduduk kampung di Marudi telah kehilangan rumah dan terpaksa berpindah kekawasan tinggi. Keadaan semakin buruk di Marudi apabila stesen janakuasa tidak lagi dapat digunakan.
Kawasan bazar pula mula dinaiki air setinggi 5 1/2 kaki. Banjir ini juga menyebabkan tebingan sungai di Miri pula pecah. Keadaan bertambah buruk lagi apabila bekalan air di bandar tersebut terganggu menyebabkan catuan air dilakukan untuk satu jam sehari.
Kawasan penapis minyak Shell di Lutong juga tidak dapat beroperasi. Kesan banjir ini menyebabkan tanah runtuh hingga Miri terputus jalan darat dengan kawasan luar.
TENGGELAM
Pada 18 Januari 1963 pula, air dari Sungai Tinjar menengelamkan bazar Long Teru. Keadaan serupa juga berlaku di Stesen Pertanian Tanjong Tahap apabila air di Sungai Baram menengelamkan stesen tersebut.
Keadaan di Niah dan Bekenu pada tarikh yang sama juga menunjukkan air sudah mencapai paras bumbung di berek polis.
Pada masa sama, Trusan dan Sundar mula mengalami banjir. Limbang pula menghadapi air naik secara berterusan hingga membawa kesan ke atas Danau, Ukong dan Ng Damit.
Pada 21 Januari 1963 dan 24 Januari 1963, banjir mula surut di Miri, Lutong, Bekenu dan Lawas serta Limbang. Keadaan ini memberi kelegaan kepada penduduk di kawasan tersebut tetapi kawasan lain masih lagi mengalami masalah banjir terutama di Mukah.
KESAN
Kesan ketara banjir di Mukah ini menyebabkan kawasan tanaman padi penduduk mengalami kerosakan. Kemusnahan ini melibatkan skim penanaman padi di Nanga Baoh, Nanga Pajam dan Sungai Sanyangka (Satungal?) di kawasan Sungai Oya serta kawasan di Sungai Sikat dan Lubok Embawang di kawasan Sungai Mukah.
Selain kawasan padi musnah, haiwan ternakan juga terkesan kerana banjir tersebut. Penduduk tempatan telah kehilangan sekitar 2,000 ayam, 500 khinzhir dan beberapa kambing. Ratusan pokok lada dan lebih kurang 1,000 guni tepung sagu telah dihanyutkan oleh air. Sebanyak lapan kilang pemprosesan sagu telah memberhentikan operasinya.
Kolam ikan juga telah ditengelami oleh air, menyebabkan kerugian kepada penduduk tempatan. Bahagian Pertama juga mengalami masalah banjir. Pada 28 Januari 1963, Daerah Bau mula dinaiki air.
Air dari Sungai Sarawak pula menyebabkan banjir di Siniawan dan bazar Batu Kawa. Lundu juga tidak terkecuali dengan masalah banjir ini. Kuching pula mengalami air naik yang luar biasa. Selain masalah keselamatan dan kebajikan mangsa banjir, kerajaan British risau tentang kapal-kapal persisir yang terjejas akibat masalah cuaca buruk di laut luas ketika itu. Hal ini dikaitkan dengan kemungkinan berlaku kekurangan bekalan beras dan makanan di Sarawak.
BANTUAN
Bagi mengatasi masalah ini, pihak berkuasa di Sarawak bertindak cepat membantu mangsa banjir. Orang awam yang terkesan banjir terutama di Limbang telah berjaya dibawa keluar dari kawasan bencana.
Helikopter digunakan pada 19 Januari 1963 untuk membawa bekalan bantuan ke kawasan pusat bantuan di Ng Medamit. Masalah banjir ini mendapat perhatian pihak kerajaan British di London.
Parlimen British telah meluluskan sebanyak M$100,000 (sekitar £12,000) untuk membantu mangsa banjir di timur Sarawak. Bantuan ini diberi atas rayuan dibuat oleh Gabenor Sarawak, Alexander Waddell.
Dalam hal ini, Waddell melahirkan rasa dukacita dengan masalah yang menimpa pnduduk di timur Sarawak. Beliau turut melahirkan rasa simpati yang mendalam terhadap ribuan penduduk yang kehilangan tempat tinggal serta kemusnahan tanaman mereka.
Selain bantuan kewangan, pihak Kerajaan British juga menggunakan asetnya untuk membantu rakyat Sarawak yang ditimpa bencana banjir.
Pada 22 Januari 1963, tentera British telah digerakkan untuk membantu pihak berkuasa tempatan membawa makanan dan pakaian menerusi jalan sungai. Helikopter dan kapal terbang juga digunakan untuk tujuan membawa makanan dan pakaian kepada mangsa banjir.
Pasukan penyelamat ini terdiri dari Pasukan Gurkha dan pasukan Marin Komandor Diraja ke-42. Selain itu, bantuan juga datang dari Palang Merah (Red Cross) dan Oxford Committee for Famine Relief (Oxfam). Badan bukan kerajaan (NGO) ini memain peranan penting dalam mengumpul dana kewangan untuk membantu mangsa banjir.
Oxfam sahaja telah berjaya mengumpul sebanyak£3,000 menerusi Catholic Relief Services Federation of Malaya dan Salvation Army.
Bantuan juga datang dari kerajaan Tanah Melayu dan kerajaan Singapura. Kerajaan Tanah Melayu menyumbang sebanyak M$30,000, manakala kerajaan Singapura pula menyumbang sebanyak M$15,000.
Fenomena banjir di Sarawak ini melangkaui sempadan. Ini kerana Brunei dan Sabah juga mengalami masalah banjir di kawasan mereka. Usaha bantuan dari pihak kerajaan dan NGO serta negara luar berjaya meringankan beban ditanggung oleh mangsa banjir di Sarawak.
- Dr. Suffian Mansor adalah Ketua Program Sejarah, Pusat Kajian Sejarah, Politik dan Hal Ehwal Antarabangsa, Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM)